Pokemon był pokorny i przyjaźnie nastawiony do ciebie. Uwielbiał wylegiwać się w pokeball'u, więc poprosił o schowanie go tam. Poszedłeś przed siebie, pogoda dosyć dopisywała i nie zapowiadało się na deszcz.

Może ci się poszczęściło, a może nie. Zauważyłeś Numel'a który poruszał się powoli między trawami poprzez które podróżowałeś. Zastanawiające było jego super wolne tempo poruszania się.

Dopiero co wyszedł z jaja i nie dostrzegł swojej matki, więc nie miał się do kogo zwrócić o pomoc. Rozpaczliwie szukał swojej rodzicielki, a nie wiadomo czy ona czasami nie szukała jego. W twojej okolicy rozległ się głośny płacz małego Numel'a, po czym rozdźwięczał głośny, wściekły ryk matki - Camerupt.

Problem był w tym że matka widziała całą sytuację i przestraszyła się, co ty robisz z jej nowo wyklutym dzieckiem. Ze wściekłości ruszyła w twoją stronę i teraz biegnie trzęsąc ziemią, prosto w ciebie.

Ona była wściekła i wydawało się że nic jej nie zatrzyma, ale widok Magby jakby ją zaniepokoił. Odpuściła sobie i popatrzyła na jej dziecko które trzymało się blisko ciebie. Coś tajemniczego było we wzroku Camerupt'a kiedy patrzyła na twojego pokemona, musiał być to jakiś uraz przeszłości.

Nie, tu nie chodziło o twojego konkretnego pokemona - nie mogło o niego chodzić ponieważ od wyklucia wychowywał go profesor. Gatunek Magby wzbudzał u niej niepokój. Zagarnęła swoje dziecko i odwracając się skierowała się dalej, powoli oddalając się z Numel'em.

Wszedłeś w bardzo wysokie trawy, które niekiedy dotykały czubka twojego nosa. Magby wskoczył ci na ramię i obserwował otoczenie. Bał się że zgubisz go w tak wielce wysokiej roślinności. Przedzierałeś się przez trawy, aż w końcu natrafiłeś na polanę po której kroczył Doduo.