Akara stara się trzymać w bezpiecznie odległości od tego małego pokemona jeszcze raz zerkając w niebo za smokiem, który jest już daleko. Po paru sekundach jednak z powrotem wraca na ziemię. Słysząc wybuchającego ogniem Charmandera, który szykuje się do ataku odzywa się do tego, który chce walczyć.
-Spokojnie mały. Ja nie chcę Ci zrobić krzywdy. Nie wiem co za człowiek już ją wyrządził, ale ja na pewno jestem inny. Nigdy nie uderzę pokemona, proszę uwierz mi.
Mimo tych słów ognisty pokemon nadal jest gotowy do ataku, ale chłopak jeszcze raz przemawia, tym razem patrząc się na swojego towarzysza.
-Growlithe spróbuj mu to jakoś wytłumaczyć, może Ciebie posłucha, jeśli tak się niestanie to niestety będziemy musieli się z nim zmierzyć, a tego oboje nie chcemy.
Przyjaciele Nakashi'ego od razu próbuje wytłumaczyć Charmander'owi wszystko w ich języku-języku pokemonów.

Edit@-Literówka.

Ostatnio edytowany przez Wizard (2012-06-22 15:47:38)

Nakashi widząc płaczącego Charmander'a, który upadł niedaleko Jego stóp szybko ruszył do pokemona, który w tym momencie jest łagodny z powodu bólu przeszywającego jego ciało. Chłopak bardzo ostrożnie próbuje podnieść pokemona, lecz najwyraźniej nie chce Jego pomocy bo mimo tego co teraz odczuwa stara się odrzucić pomoc ze strony człowieka. Akara widząc, że ten nie chce pomocy podbiega do swojego przyjaciela, któremu pomaga powstać mówiąc do Niego.
-Nie martw się, ten Charmander jest uparty jak osioł. Mimo bólu jaki Go dręczy nie da sobie pomóc, więc...
Growlithe szarpie swojego towarzysza za nogę i pokazuje mu cierpiącego pokemona w którego stronę rusza.
-Rozumiem, że chcesz mu pomóc, ja też to chcę zrobi, lecz nie mnie do siebie dopuścić...chociaż.
Nakashi szybkim krokiem idzie za swoim przyjacielem, który stara się po swojemu wytłumaczyć leżącemu na ziemi pokemonowi, że musi przyjąć pomoc z Ich strony. Akara będący przy dwóch stworkach wyciąga z plecaka bluzę, którą ściągną z powodu temperatury panującej tutaj i teraz ostrożnie stara się podnieść Charmander'a. Ten już się nie wyrywa, więc Akara przechodzi z nim do cienia, gdzie kładzie Go na ziemi i zaczyna grzebać po plecaku.
-Ehh....niestety nie zabrałem ze sobą żadnych bandaży, a do miasteczka daleka droga. Trudno, postaram się mimo tego zrobić wszystko by ból, który Cię dotyka był coraz mniejszy, aż w końcu zniknie. Growlithe pilnuj Go zaraz wrócę.
Nakashi pobiegł do drzew znajdujących się nie daleko i urwał sporo liści z którymi wrócił do swoich obecnych towarzyszy ze nowym słowem.
-Przyniosłem trochę liści, pościelę je tutaj i położę Cię na nich Charmander w mojej bluzie. Do tego jeszcze zaparzę ziółka od mamy, które podobno działają na ból. Poza tym nie będę mógł nic więcej zrobić a szkoda. Musimy liczyć na to, że ktoś się tutaj pojawi. Do tego czasu zostaniemy tutaj z Charmander'em Growlithe.
Pokemon z którym przyszedł w to miejscu Akara od razu położył się obok chorego, a sam chłopak poszedł w miejsce gdzie był poprzednio aby poszukać przydatnych rzeczy na noc, a także czegoś co pomogłoby w wyleczeniu nogi Charmander'a

Nakashi wpatruje się w ślady znajdujące się obok Niego, lecz nagle rusza głową w prawo i lewo po czym patrzy się na swojego Growlithe'a.
-Ehh...dobrze, że przynajmniej tyle mogłem zrobić dla tego małego Charmader'a. Liczę na to, że nic mu się nie stanie i szybko wróci do swojej formy, chciałbym Go jeszcze kiedyś zobaczyć....wiesz co, jedna rzecz jest dla mnie nie zrozumiała. W tym samym momencie, gdy przyszliśmy do doliny pojawił się ten smok, a gdy znikł zobaczyliśmy pokemona, któremu pomogliśmy chociaż trochę. A teraz znowu pojawił się ten skrzydlaty stwór i  Charmander zniknął w takich samych okolicznościach jak się pojawił. Coś mi się wydaje, że jeszcze nie raz będziemy mieli okazję widzieć tego smoka, a co do małego stworka nie chcącego z początku przyjąć naszej pomocy, to jednak wolałbym żeby był z nami. No ale, nie ma już co się cofać wstecz. Było minęło, więcej ta sytuacja już się nie powtórzy, a my nie wrócimy się w czasie, więc czas ruszyć dalej..a ten ślad..hmm...jest naprawdę wielki.
Po tych Akara roześmiał się, a Growlithe zaczął biegać w okół swojego przyjaciela i właśnie tak obaj ruszyli dalej aby przygoda, która dopiero się rozpoczęła była to coraz ciekawsza. Po przejściu kilkunastu metrów Nakashi nagle zakrzyczał.
-Growlithe uważaj! Tutaj są gejzery, musimy iść ostrożnie przez to miejsce, bo jeden błąd może się dla nas bardzo źle skończyć. Jest to tylko kilkanaście metrów, więc możemy iść powoli, uważnie patrząc pod nogi.
Słowa te zakończone zostały uśmiechem skierowanym do pokemona, który przystosował się do zaleceń kolegi i szedł bardzo wolno.

-Nareszcie koniec wybuchowego terenu. Widzę, że ciężko będzie się stąd wydostać, ale popatrz się na tamtego pokemona Growlithe. Przydał bym nam się jakiś trening, w końcu razem jeszcze nie stoczyliśmy żadnej walki. Co ty na to?
Towarzysz chłopaka od razu zaczął ze szczęście biegać w okół niego po czym pokazał, żeby już podeszli do Makuhit'y. Oczywiście zrobili to.
-Wiesz co Growlithe, będziemy mili i pozwolimy jej jako pierwszej wykonać ruch, więc stójmy cierpliwie.